นินฺทาย นปฺปเวเธยฺย น อุณฺณเมยฺย ปสํสิโต ภิกฺขุ
โลภํ สห มจฺฉริเยน โกธํ เปสุณิยญฺจ ปนุเทยฺย.
ภิกษุไม่ควรหวั่นไหวเพราะนินทา ได้รับสรรเสริญก็ไม่ควรเหิมใจ
พึงบรรเทาความโลภกับความตระหนี่ ความโกรธ และความส่อเสียดเสีย.
ที่มาใน (พุทฺธ) ขุ. สุ. ๒๕/๕๑๖, ขุ. มหา. ๒๙/๔๖๔, ๔๖๖.