ประณาม

ประณาม เป็นภาษาพระวินัย แปลว่า ผลักออก

หมายถึง การตัดผู้ประพฤติมิชอบให้ออกไปจากหมู่

ไม่ให้คบหาด้วย

 

  ประณาม ทรงอนุญาตให้ทำเป็นการสงฆ์ คือ

ลงโทษภิกษุผู้ประพฤติมิชอบ ในกรณีไม่เห็นอาบัติ

ในกรณีไม่ทำคืนอาบัติ คือไม่ยอมเปลื้องอาบัติที่ตน

ต้อง ในกรณีไม่ละทิฐิความคิดเห็นที่ชั่ว แม้ถูกตักเตือน

แล้ว ด้วยการไม่ให้อยู่ร่วมด้วย หรือลงโทษด้วยวิธีที่

เรียกว่า พรหมทัณฑ์ ด้วยการนัดหมายกันไม่ให้ตักเตือน

ว่ากล่าวสั่งสอนเธอ เธอจะทำอย่างใดก็ช่าง ปล่อยให้

ปรากฏ (คือรับผล) ด้วยกรรมของเธอเอง

 

ประณาม ยังทรงอนุญาตให้ทำแก่คฤหัสถ์ผู้คิดร้าย

ต่อพระพุทธศาสนาได้ด้วยการคว่ำบาตร