“ปะโต เมตัง ปะระชีวินัง สุคะโต จุติ จิตตะ เมตตะ นินะนัง สุคะติ จุติ”

วิหาร คือ อาคารที่ประดิษฐานพระพุทธรูป คล้ายเป็นที่ประทับของพระพุทธเจ้า

คู่กับอุโบสถ แต่ไม่มีวิสุงคามสีมาเหมือนอุโบสถ วิหารมีหลายแบบ เช่น

– วิหารคด คือ วิหารี่มีลักษณะคดอยู่ตรงมุม กำแพงแก้วของอุโบสถ

อาจมีหลังเดียวก็ได้ โดยมากจะมี ๔ มุม และประดิษฐานพระพุทธรูปไว้

ภายใน

– วิหารทิศ คือ วิหารที่สร้างออกทั้ง ๔ ด้านของพระสถูปเจดีย์

อาจอยู่ตรงมุนหรือด้านข้าง

– วิหารยอด คือ วิหารที่มียอดเป็นรูปทรงต่าง ๆ เช่น วิหาร

ยอดเจดีย์ วิหารยอดปรางค์

– วิหารหลวง คือ วิหารที่ด้านท้ายเชื่อมต่อกับพระสถูปเจดีย์

หรือพระปรางค์

คำว่า วิหาร แต่เดิมใช้ในความหมายว่า วัด เช่นเดียวกับคำว่า

อาราม อาวาส เช่น เวฬุวันวิหาร เชตวันหาวิหาร

ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ และภาพวิหารหลวงสวย ๆ จาก http://group.wunjun.com/lifephoto/topic/160307-3587

ฟ้าอยู่สูง ดินอยู่ต่ำ   คนยังตามขึ้นไปจับบนขอบฟ้า

ผาอยู่สูง เหวห้วงลึก คนก็ยังตามปีนป่าย หรือย่อนกายลงไปหา

ชั่วทำง่าย สำหรับคนที่ชอบทำชั่ว แต่คนดีนั้นทำยาก

ดีก็ทำง่าย สำหรับคนที่ชอบทำดี แต่คนชั่วนั้นทำยาก

คนเกิดก่อนย่อมรู้ดีกว่า คนเกิดทีหลัง

แต่คนเกิดที่หลัง ก็ยังรู้ดีกว่าคนเกิดก่อน (เหตุเพราะมันคนละยุค

คนละสมัย) แต่เราควรเชื่อ และเคารพคนที่เกิดก่อน

เพราะ คนเกิดก่อน เคยอาบน้ำร้อนมาก่อน (ท่านว่าไว้อย่างนั้น)

 

สิทธิชา

ยาทิสํ วปเต พีชํ  ตาทิสํ ลภเต  ผลํ

กลฺยาณการี กลฺยาณํ  ปาปการี  จ ปาปกํ.

บุคคลหว่านพืชเช่นใด   ย่อมได้ผลเช่นนั้น

ผู้ทำกรรมดี  ย่อมได้ผลดี  ผู้ทำกรรมชั่ว  ย่อมได้ผลชั่ว.

ที่มาใน (สํ.ส. ๑๕/๓๓๓.)

 

อสุภาย  จิตฺตํ  ภาเวหิ      เอกคฺคํ สุสมาหิตํ

สติ กายคตา ตฺยตฺถุ         นิพฺพิทาพหุโล ภว.

จงอบรมจิตให้แน่วแน่มั่นคง ด้วยอสุภสัญญา

จงมีสติไปในกาย จงมีความเบื่อหน่่ายมาก

(ในสังขารทั้งปวง)

 

ที่มาใน (วงฺคีสเถร)  สํ. ส. ๑๕/๒๗๗

นินฺทาย  นปฺปเวเธยฺย    น อุณฺณเมยฺย ปสํสิโต ภิกฺขุ

โลภํ สห มจฺฉริเยน    โกธํ เปสุณิยญฺจ ปนุเทยฺย.

ภิกษุไม่ควรหวั่นไหวเพราะนินทา ได้รับสรรเสริญก็ไม่ควรเหิมใจ

พึงบรรเทาความโลภกับความตระหนี่ ความโกรธ และความส่อเสียดเสีย.

ที่มาใน (พุทฺธ) ขุ. สุ. ๒๕/๕๑๖, ขุ. มหา. ๒๙/๔๖๔, ๔๖๖.