(หันทะ มะยัง อัฏฐะสิกขาปะทะปาฐัง ภะณามะ เส.)
ปาณาติปาตาเวระมะณี       เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการฆ่า
อะทินนาทานา เวระมะณี     เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการถือเอา สิ่งของที่เจ้าของไม่ได้ให้แล้ว
อะพรัหมะจะริยา เวระมะณี เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการกระทำอันมิใช่พรหมจรรย์
มุสาวาทา เวระมะณี        เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการพูดไม่จริง
สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวระมะณี เจตนาเป็นเครื่องเว้น จากการดื่มสุราและเมรัย, อันเป็นที่ตั้งของความประมาท
วิกาละโภชะนา เวระมะณี    เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการบริโภคอาหารในเวลาวิกาล
นัจจะ คีตะ วาทิตะ วิสูกะ ทัสสะนา มาลาคันธะ วิเลปะนะ ธาระณะ มัณฑะนะ วิภูสะนัฏฐานา เวระมะณี เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการฟ้อนรำ,
การขับเพลงการดนตรี, การดู การเล่นชนิดเป็นข้าศึกต่อกุศล, การทัดทรงสวมใส่ การประดับ การตกแต่งตน, ด้วยพวงมาลา ด้วยเครื่องกลิ่น และเครื่องผัดทา
อุจจาสะยะนะ มะหาสะยะนา เวระมะณี เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการนั่งหรือนอนบนที่นอนสูงและที่นอนใหญ่

คำว่า ภาวนา เป็นคำที่ใช้ในการฝึกอบรมปฏิบัติธรรม ปฏิบัติสมาธิทั้งในอดีต และปัจจุบันคำนี้ก็ยังมีใช้อยู่ จากการที่ได้ศึกษารายงานวิจัย เรื่อง สำนักวิปัสสนาสายพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต (ผลงานวิจัยย้อนหลังปี พ.ศ. 2549) ของท่านอาจารย์ รองศาสตราจารย์สุเชาวน์ พลอยชุมแล้ว ซึ่งท่านได้กล่าวถึงบริบทของการศึกษาของพระภิกษุในสมัยพุทธกาลไว้ว่า พระภิกษุจะต้องทำการศึกษาไตรสิกขา หรือที่เรียกว่า สิกขา ๓ ได้แก่ อธิศีลสิกขา ศึกษาเรื่องศีล อธิจิตตสิกขา ศึกษาเรื่องจิต และอธิปัญญาสิกขา ศึกษาเรื่องปัญญา สรุปรวมเรียกว่า “ศีล สมาธิ ปัญญา” รวมถึงยังมุ่งเน้นให้พระภิกษุทำการศึกษาอย่างจริงจัง และลงมือปฏิบัติจนเกิดผลสำเร็จ หรือบรรลุผลตามเป้าหมาย ดังคำอธิบายในคัมภีร์มหานิทเทสว่า

อ่านเพิ่มเติม “ภาวนา (ปฏิบัติธรรม) กรรมฐาน”

หลักสำคัญทางพระพุทธศาสนา

พระพุทธศาสนาคือ คำสั่งสอน ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อช่วยมนุษย์ให้พ้นทุกข์ ซึ่งมีหลักการสำคัญ ๓ ประการคือ

๑. ให้ละเว้นการกระทำความชั่ว

๒. ให้ตั้งมั่นอยู่ในการกระทำแต่ความดี

๓ .ให้ชำระจิตของตนเองให้ผ่องใสอยู่เสมอ

อ่านเพิ่มเติม “หลักสำคัญทางพระพุทธศาสนา”